Coco de Mer (Lodoicea maldivica)

Productomschrijving

De zeer zeldzame zeekokosnoot maakt de zwaarste vruchten ter wereld (42 kg) en de zwaarste zaden ter wereld (17,6 kg) en is tegelijkertijd ook één van de meest zeldzame zadensoorten. De plant groeit nog op twee eilanden van de Seychellen (Praslin en Curieuse) en is inmiddels goed beschermd om de laatste populaties veilig te kunnen stellen. De boom kan 30 meter hoog worden en doet 6 of 7 jaar over het rijpen van de 40-50 cm grote vruchten. De zaden hebben ongeveer 2 jaar nodig om te kiemen en kunnen pas na het kiemproces drijven, ze zijn dan hol geworden. De soort wordt bedreigd door bosbranden en het illegaal verzamelen van de enorme zaden. Deze worden niet verzameld voor zadenliefhebbers, maar voor Aziaten die ze als afrodisiacum willen gebruiken. Sinds 1994 is de Coco-de-mer Decree opgericht om het illegaal verzamelen tegen te gaan, waardoor de natuurlijke populatie zich iets kan herstellen. Door de strenge bescherming is het lastig om tegenwoordig aan de zaden te komen, maar eens in de paar jaar worden enkele zaden legaal beschikbaar gesteld met goedkeuring van de Decree. De kosten voor een zaad zijn hierdoor echter flink toegenomen, maar voor een botanische tuin of verzamelaar is het op deze manier nog mogelijk om aan de soort te kunnen komen. Door iedere keer enkele zaden te verspreiden over de wereld zou de soort ook veiliger gesteld kunnen worden.  

Zaaibeschrijving: De zaden maken een grote penwortel, waardoor deze in een grote kuip of eigenlijk direct in een grote kas gekiemd moeten worden. Daarvoor kan er een gat worden gegraven, waarna het zaad voor de helft in de grond gestopt kan worden. Het geheel moet worden afgedekt met een stuk glas of plastic, de lucht en grond moeten constant vochtig blijven. Kieming zou ongeveer 2 jaar moeten duren.
Als iemand andere ervaringen heeft en tips heeft voor een goede kieming, dan zijn die natuurlijk van harte welkom!  

Foto 1: Karelj via Wikipedia
Foto 2: Ji-Elle (CCA-3.0 Wikipedia)
Foto 3: Marion Schneider en Christoph Aistleitner
Foto 4: Scott Zona (CCA-2.0 Wikipedia)